Arbeidsmarketing na de crisis gaat verder dan het oppoetsen van de voordeur en een mooi uithangbord.

De arbeidsmarkt lijkt weer aan te trekken. Zijn we voorbereid op de in enkele jaren sterk van karakter veranderde markt?

Vele bedrijven hebben al jaren niet meer omgekeken naar hun werkgeversreputatie, ze kregen de afgelopen jaren over het algemeen genoeg sollicitanten op hun vacatures, als zij al een vacature hadden. En lukte dat voor die enkele vacature niet was daar nog altijd de headhunter.

De krapte doet zich voor sommige profielen nu al voelen en dat wordt in de komende jaren voor steeds meer doelgroepen het geval. Zeker voor de ervaren professionals. De afgelopen jaren is de instroom van startende professionals teruggelopen, waardoor we nu een tekort aan de ervaren professionals die toe zijn aan hun 3^e of 4^e stap kunnen verwachten. Concurrentie op de arbeidsmarkt zal in de komende jaren snel toe gaan nemen.

Dan wordt niet alleen de vraag belangrijk of aanbod en vraag nog wel op elkaar blijken aan te sluiten. Maar ook of werkgevers op de concurrentie zijn voorbereid, weten wat de markt van ze verwacht en daar een antwoord op hebben. In een markt waar de werkgever dicteert voegt de werknemer zich makkelijker naar de eisen van de werkgever. Wat gebeurt er als dit meer in balans komt en de overvloed aan sollicitanten afneemt. Dan gaat het er niet alleen om of de kennis, de competenties en ervaring die werkgevers vragen nog wel aansluiten bij de markt. Nee dan blijkt ook of het aanbod van werkgevers nog steeds competitief is en zij de bamboe hengels uit de vorige eeuw op tijd vervangen hebben voor geavanceerdere instrumenten om voldoende en de juiste talenten binnen te hengelen.

Begin deze eeuw lokte werkgevers hun kandidaten met de rode loper bij de voordeur.

Aangezien grote aantallen werkgevers zicht de laatste jaren nauwelijks actief met de arbeidsmarkt bemoeid hebben, hebben zij veelal nog het beeld van de arbeidsmarkt zoals die was net na de eeuwwisseling. Een markt waar het oppoetsen van de voordeur en een schreeuwerig uithangbord veelal een effectieve manier was om sollicitanten binnen te halen. Zenden, massa media, grote onderscheidende events, aanlokkelijke aanbiedingen en oppoetsen van status waren de sleutels voor succesvol werven.

Helaas zullen deze instrumenten veel van hun effectiviteit hebben verloren, in de huidige arbeidsmarkt maar vooral in die van de komende jaren. Met name door de toegenomen transparantie en daarmee ook het toegenomen cynisme van veel werknemers. Het is voor iedereen een koud kunstje om verhalen over het werken bij een onderneming te achterhalen. Waardoor de echte wereld binnen een bedrijf snel helder wordt, en niet zelden een ander beeld geeft dan de opgepoetste voordeur. De impact van social recruitment en het belang daarin van je huidige medewerkers kan niet overschat worden. Medewerker betrokkenheid, trots en het vertellen van verhalen over het bedrijf en het werk worden belangrijke elementen om een reputatie van aantrekkelijk werkgever te ontwikkelen en te behouden. Je kan als recruiter niet meer alleen je voordeur oppoetsen, de binnenkant moet ook opgelapt worden. En niet alleen door er een doekje overheen te halen, maar ook inhoudelijk. In aard van het werk, de organisatie van het werk, de communicatie op het werk, de ‘waarde’ van het werk.

Kijk maar eens naar het verschil in werkomgeving tussen een jong bedrijf en een ouder bedrijf in dezelfde branche.

Pepsico the boardroom

Innocent: de fruit tower

 

 

 

 

Zo bezien zijn de mogelijkheden voor een quick fix in een aantrekkende arbeidsmarkt een stuk kleiner dan voor de crisis. Werknemers geloven de werkgever niet meer op zijn blauwe ogen, maar willen een kijkje achter de voordeur. Die willen weten hoe het echt is, wat de cultuur en ambitie van het bedrijf is. En dan bedoel ik niet ambities als groei in aandeelhouderswaarde, of niets zeggende intern gerichte zinnetjes als “wij willen ons steeds weer verbeteren”. Het gaat dan over het waarom van het bedrijf, wat heb je als bedrijf toe te voegen aan de buurt, de omgeving, of groter, wat voeg je toe aan de wereld van nu en morgen.

Bedrijven zullen zich open moeten stellen, de luiken moeten openen. Zich actief opstellen naar de buitenwereld en zich weten te verhouden tot die veranderende buitenwereld en daar steeds een meerwaarde voor weten te bieden. Een meerwaarde in product, in service, in werk en in de maatschappij. Een meerwaarde waar medewerkers trots op kunnen zijn en zich graag voor inzetten. Het gaat om de power of purpose, zingeving en de rol die je daar als medewerker in kan spelen. Het gaat om hoe een bedrijf met medewerkers omgaat en hoe medewerkers met elkaar omgaan. Hoe werkt het in een bedrijf. En ja tuurlijk kijken potentiële medewerkers ook naar kansen voor persoonlijke ontwikkeling en carrière. En of er tenminste sprake is van marktconforme arbeidsvoorwaarden.

Om je geloofwaardig op deze onderdelen te profileren kun je niet plompverloren de wereld vertellen dat je zo goed bezig bent. Dat gelooft niemand. Je communiceert purpose niet via reclame of andere propaganda, maar via gedrag. Hooguit geef je het resultaat van je gedrag wat extra exposure. Je moet gaan bewijzen dat je ergens voor staat via je daden en mensen zelf de conclusie laten trekken en zelf de verhalen laten vertellen.